بررسی تاثیر عوامل سازمانی بر عملکرد خلبانان مسافری با توجه به نقش تعدیلگر عوامل محیطی

در این مطالعه با توجه به اهمیت حفظ و ارتقای ایمنی و کیفیت پروازی و نقش عوامل انسانی بویژه خلبانان در بروز سوانح هوایی به طراحی نوعی مدل مفهومی از دیدگاه مدیریتی پرداخته و عوامل موثر بر عملکرد خلبانان مسافری در قالب سه دسته، عوامل فردی شامل متغیرهای (ضریب هوشی، تمرکز حواس، سلامت جسمی ‌و روحی، تسلط بر زبان تخصصی، میزان تجربه و قدرت رهبری)، عوامل سازمانی شامل متغیرهای (نوع و عمر هواپیما، کیفیت ‌آموزش، مهارت کروی پروازی، پشتیبانی ‌فنی ‌و رویه مدیریتی شرکت هواپیمایی) و متغیرهای محیطی تعدیلگر شامل‌ متغیرهای (منطقه‌پروازی، شرایط جوی، کیفیت‌ ارتباط‌ ناوبری ‌و ابزار دقیق، ترافیک‌هوایی،کیفیت ‌باند ‌فرودگاه و قوانین و مقررات ‌سازمان هواپیمایی) بررسی شده است. این پژوهش، کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی است و ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده‌های تحقیق استفاده شده است. نمونه آماری در شرکت مورد مطالعه با استفاده از روش سرشماری شامل 200 نفر از خلبانان می‌باشد و آزمون فرضیات با استفاده از مدل معادلات ساختاری و ضرایب تحلیل‌مسیر  و به کمک نرم افزار AMOS به روش حداکثر درستنمایی، انجام شده است. شاخص‌های برازندگی نشان می‌دهد مدل پیشنهادی از برازندگی مناسبی برخوردار است. آزمون فرضیه‌ها، ضمن تایید تاثیر متغیرهای مستقل مذکور بر عملکرد، نشان می‌دهد که در بین پارامترهای عوامل فردی، متغیر تجربه خلبان و از بین عوامل سازمانی، متغیرکیفیت آموزش بیشترین تاثیر را بر عملکرد خلبان دارد. هم چنین از میان متغیرهای تعدیلگر، شرایط جوی بیشترین تاثیر تعدیلگر را بر ارتباط متغیرهای مستقل با عملکرد دارد.